تأثیر مداخلات هیجان محور و شناختی بر کاهش استرس بیماران cabg از طریق افزایش فرکانس رزونانسhrv

هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر مداخلات هیجان­محور و شناختی برافزایش فرکانس رزونانس تغییرپذیری ضربان قلب (hrv) و کاهش استرس بیماران به دنبال جراحی عروق کرونر قلب بود. روش:مطالعه حاضر از نوع کوشش های بالینی تصادفی (rct) بود. تعداد 75 بیمار جراحی شده­ عروق کرونر قلب(cabg)از بین بیماران شرکت کننده در برنامۀ بازتوانی مرکز قلب تهران انتخاب شدند. این بیماران به صورت تصادفی در سه گروه 25 نفری مداخله­ای 1) مداخلات هیجان محور، 2) مداخلات مختلط (هیجان­محور و شناختی)، 3) گروه کنترل (مداخلات متعارف بیمارستانی) قرار گرفتند. هر سه گروه پیش از مداخلات از نظر استرس و فرکانس رزونانس با استفاده از خرده مقیاس استرس آزمون dass-21 و دستگاه پایشhrv مورد ارزیابی قرار گرفتند.هر سه گروه به مدت 5 هفته تحت مداخلات روان شناختی متناسب با گروه بودند و پس از مداخلات دوباره به وسیله همان ابزار و مقیاس ها مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. یافته­ها: تحلیل کوواریانس نشان داد دو گروه مداخله­ای اصلی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری را در استرس نشان داده­اند. این کاهش هم از نظر آماری (05/0>p) و هم از نظر بالینی معنادار بود. گروه مداخله­ای مختلط در مقایسه با گروه مداخله­ای هیجان­محور کاهش معنادار بیشتری را نشان داد.نتایج حاصل از hrv بیماران نیز حاکی از این بود که گروه های مداخله­ای اصلی افزایش معناداری (01/0>p) در فرکانس رزونانس نشان داده­اند. نتیجه­گیری:مداخلات روان شناختی می­توانند موجب کاهش هیجان های منفی و استرس و افزایش فرکانس رزونانس hrv  حول و حوش 1/0 هرتز و متعاقباً افزایش تغییرپذیری ضربان قلب(شاخص سلامتی و بهبود)در بیماران کرونری­ شوند.